AKADEMIK KAPLAN BUROVIĆ: SRPSKA KNEGINJA KOMNENA – Vladala Albanijom u XIII veku –

 

U brazdi falsifikovanja istorije svoga naroda i Albanije, albanski istoričari svih kategorija i svih zastava, pa i akademici, nastoje da prikriju sve što je u Albaniji srpsko, kad god vide da to ne mogu da prikažu kao albansko. Ipak im tu i tamo izmakne po koja istina, preko koje se otkrivaju i mnoge druge, za veliko-albanske šoviniste i rasiste nepoželjne. U ovoj brazdi se falsifikuje i istina o spskoj kneginji Komneni, koja je vladala Albanijom u XIII veku.

Tako, u albanskoj istoriji, pa i u njihovoj enciklopediji, možete naći imena i sasvim beznačajnih ljudi za albanski narod, kao npr. Ajkuna, Bato, Galeaco Čano, Lenka Čuko, Doruntina, Edit Durham, ali tamo ćete uzalud tražiti i ime Komnene, kao i mnogih drugih Srba, posebno zaslužnih u istoriji Albanije i albanskog naroda.

Kod imena DHIMITRI I ARBËRIT ad literam pišu:

 

“Vladar kneževine Arberija u godine 1208-1216, posle smrti brata Ðina. Oženjen unukom jednog vizantijskog imperatora…”¹⁾

 

Kako se zvala ova unuka, ne kažu. Ponajmanje ime njenog oca. Za njih je važno da je ona UNUKA “jednog vizantijskog imperatora”, dok njeno ime i ime njenog oca kriju. Zašto? Jer to nije važno?!

Ako pogledate kod imena KAMONA, tamo ad literam pišu:

 

“KAMONA Grigor. Jedan od plemića Kneževine Arbrije, vladar države Arbrija posle godine 1216. Posle smrti Dimitra od Arbrije oženio se njegovom udovicom i nasledio vlast, pošto Dimitar nije ostavio za sobom dece”.²⁾

 

Opet ne kažu ime ove udovice. Bože sačuvaj i ime njenog oca! Zašto?

Na str. 866, kol. I, iste enciklopedije, kod glasa PRINCIPATA E ARBËRIT (Kneževina Albanije), opet piše da se ova udovica preudala za “albanskog plemića” Grigor Kamona.

Da je ona bila Albanka, pa i Turkinja, ili Ciganka, sigurno bi izneli njeno ime, moguće i ime njenog oca. Ali upravo zato što je to Komnena, kćerka srpskog kralja Stefana Prvovenčanog, rođena u zakonskom braku ovoga sa Evdokijom, kćerkom vizantiskog cara Aleksije III Anđela, oni prećutkuju sve³⁾. Njihova patološka, šovinističko-rasistička sujeta ne dozvoljava im da u pozitivnom smislu spomenu ime jedne Srpkinje, pa bila ona i vladar Albanije.

Kako se zna, Stefan Prvovenčani je oterao Evdokiju negde 1200 ili 1201, kada Mihailo I Anđel, nezakoniti sin Jana Anđela (stric vizantijskog cara Alekse III Anđela), osilivši se u Epiru, pretendirao je da zauzme presto Vizantije. On je upao svojom vojskom u posede Stefana Prvovenčanog i počeo da okuplja oko sebe i vazale ovoga, kao što su bili, između ostalih, i Progonovići. Kad mu je Mihailo zauzeo i Skadar, Stefan Prvovenčani se spremao da mu objavi rat. Tada je, kažu Sveti Ðorđe, potstaknut Nemanjinim molitvama, ubio rukama jednog roba Mihaila, koga nasljeđuje brat Teodor Anđel, čijom će se kćerkom Anom oženiti Radoslav, najstariji sin Stefana Prvovenčanog, od druge žene. Tako se između njih uspostavio mir.

Prva poznata “albanska” državna formacija je sa kraja XII veka, konstituisana ispod reke Drim, u vrletima oblasti Mirdita i Dukađin, kako će se kasnije nazvati ta oblast. Njen osnivač je bio Progon (1190-1199), vazal gospodara Srbije, velikog župana Nemanje.

Iz više razloga mislimo da je ovaj Progon bio Srbin. Pre svega njegovo ime je čisto srpsko. Mora da mu je otac bio prognat u te vrleti Albanije, gde mu se sigurno rodio taj sin, koga je nazvao tako upravo zato što je bio prognat. Drugo, ovaj Progon je sigurno bio plemić, dok se dočepao vlasti, pa i stupio u rodbinske veze sa srpskim velikim županom Nemanjom. U to vreme Albanci još nisu uspeli da stvore svoju feudalnu, plemićku i vlastelinsku klasu. Svi su vlastelini Albanije tog vremena bili nealbanci, za što su albanski istoričari sasvim svesni, pa zato za Progona i njegove sinove ne kažu da su Albanci. Treće, ovaj je Progon dao za ženu svoju kćerku plemiću Grigoru Kamona, koji je isto tako bio Srbin, što se vidi i po njegovom imenu, a ne Albanac, kako to pretendiraju albanski akademici. Četvrto, u kući ovog Progona se sigurno govorilo srpski, jer se inače ni Grigor sa njegovom kćerkom, niti Komnena sa njegovim sinom ne bi razumeli.

Progon je imao dva sina: Ðina i Dimitra. Ðin je bio oženjen i nasledio je na vlast svog oca (1199-1208). Pošto nije imao dece, njega nasleđuje brat Dimitar (1208-1216), koji – kako rekosmo – još za života svoga oca bio je oženjen Komnenom. Ali i njemu Komnena ne rađa nijedno dete. Posle njegove smrti tom Albanijom će vladati ona. U međuvremenu ona se udala za Grigora Kamonu, koji je za nju ostavio kćerku Progona. Dok je bio živ, ovaj ga pomagao da upravlja državom. Albanski falsifikatori istorije, kako se vidi iz gornjeg citata, pretendiraju da je on nasledio Dimitra, a ne Komnena, koja ga nasledila i vladala Albanijom sve do svoje smrti.

Komnena je sa Grigorom rodila jednog sina, Guljama, koji je nasledio svoju majku, ali ne za dugo, jer su sile Vizanta (Nikeje) i Epirske despotovine, kao i drugi, pregazili teritoriju te Albanije i likvidirali je kao kneževinu.

Ovako, prva “albanska” država formirana je od Srba, pa su Srbi i vladali njom. Ona je bila u vazalnom odnosu prema Srbiji, pa i nastanjena u dobrom delu od Srba i Vlaha, meštani tu pre Albanaca, koje će vremenom ovi Albanci asimilirati.

Ove istorijske činjenice dobro bi bilo da albanski istoričari ne kriju od svog naroda. To bi bilo na obostranu korist i služilo bi zbliženju naših naroda, dobrim susedskim odnosima. Ali, sve dok budu impenjirani u brazdi šovinizma i rasizma, oni to neće učiniti. Što više, optužujući Envera Hodžu da je falsifikovao istoriju albanskog naroda, oni sada ne spominju ni Progona, niti njegove sinove, svesni da imaju posla sa Srbima. Koliko za primer navodim ovde samo albanskog istoričara Tajar Zavaljani.⁴⁾

Potražite u njegovom delu Progona i Albaniju ovoga. Nigde ih nećete naći! A evo što kaže i veliki prijatelj albanskog  naroda, Nemac Peter Bartl u njegovom delu “ALBANIJA – od srednjeg veka do danas”:

 

“Francuski medievista Alen Duceler, Arbanon locira na teritoriji između reke Mat i Devol, znači ne na obali mora već u unutrašnjost. Kao najvažnije mesto tu bila je Kruja. Krajem XII veka ovaj Arbanon bio je pod vlast nekakvog Progona. Posle IV Krstaškog rata, koji – zauzećem Konstantinopolja 1204. godine – privremeno ukide Vizantijsko carstvo, Arbanon je dobio političku nezavisnost. Znači ova tvorevina može da se smatra za prvu državu koja je nosila albansko ime”.⁵⁾

 

Prva država koja je nosila albansko ime!

Znači – ne albanska država! Jer drugo je država koja nosi albansko ime, i sasvim drugo je albanska država, kao što su jedno Albanoi i sasvim drugo Albanci-Šćipetari !!!

Ja sam u jednoj drugoj studiji naglasio i dokazao etničku razliku između ALBANOA i današnjih ALBANACA⁶⁾.

P.Bartl izgleda ne pravi razliku, ali je ipak svestan da Progonovići nisu bili Albanci, pa zato i naglašava da je ta država samo nosila albansko ime, a ne da je i bila albanska.

Albanci, koji – kad im što godi – znaju da i te kako prave jezične razlike; u slučajevima, kao u konkretnom slučaju – kad im što ne godi – prave se kao da ne razumeju razliku između izraza nosila albansko ime i albanska. Tako oni, kao npr. nekakav mr Kadri Osmani, petendiraju da je i država Progonovića bila albanska, iako – kako već naglasih – ima i takvih Albanskih istoričara koji su je izbrisali iz istorije albanskog naroda.

No, da se vratimo kod teme ovog napisa.

I nama su vladali Albanci. Albanac je bio Sinan Hasani, predsednik SFR Jugoslavije. Albanci pretendiraju da je njihov bio i Lažni car Šćepan Mali, kome je Njegoš posvetio čitavu poemu, a naši ga istoričari samo hvale. Mi to nikada nismo krili i ne krijemo od našeg naroda. I pored toga, ovi nas albanski istoričari optužuju za šovinizam i rasizam, šta više i da “nemamo čistu savest”⁷⁾, pa i da smo ništa manje već i “pomahnitali⁸⁾, dok se za sebe busaju u prsa da su pozobali svu svetsku mudrost, pa i za “proleterski internacionalizam”.^*)

 

___________________

1) AKADEMIA E SHKENCAVE E RPSSH- Sektori i enciklopedisë shqiptare: FJALORI ENCIKLOPEDIK SHQIPTAR, Tirana, 1985, str. 222, kol. II.

2) Iden: str. 446, kol. I.

3) REDAKCIJA ZA ISTORIJU CRNE GORE: ISTORIJA CRNE GORE, knj. 2, tom 1, Titograd, 1970, str. 8-9.

4) ZAVALANI, Tajar: HISTORI E SHQIPNIS, Tirana, 1998.

5) BARTL, Peter: “SHQIPËRIA – nga mesjeta deri sot”, Prizren, 1999, str. 26.

6) BUROVIĆ, Kaplan: KO SU ALBANCI?, Ulcinj 2007, str. 7.

7) DEKLARACIJA ALBANSKE VLADE: “Një dëshmi e re e politikës antishqiptare të udhëheqjes jugoslave” (= Jedno novo svedočanstvo antialbanske politike jugoslovenskog rukovodstva), štampano u glavnom službenom listu ZËRI I POPULLIT (Organ CK Partije rada Albanije), Tirana, 02.II.1983, str. 4, kol. V.

8) MARGILJAJ, Preljoc: ILIRI GOVORE ALBANSKIM – ALBANCI GOVORE ILIRSKIM JEZIKOM, Podgorica 2001, str. 20.

*) Objavljeno sprva u knjizi Akademika NA ISTOKU NIŠTA NOVO!, Tirana 2009, str. 15-17, koja mu je – zajedno sa još tri druge njegove knjige – spaljena od Enverovaca u štampariji “Marin Barleti”, u Tirani, dana 01.VII.2009. Spašeni su samo nekoliko primeraka, od kojih se jedan čuva u Biblioteci Akademije nauka i umetnosti Crne Gore, u Podgorici, i jedan drugi u Nacionalnoj Biblioteci u Tirani.